Η κατασταλτική επέμβαση στη Βίλλα Αμαλίας τα ξημερώματα της Πέμπτης 20 Δεκεμβρίου και η σύλληψη των 8 συντρόφων και συντροφισσών, καθώς και οι 12 προσαγωγές που έγιναν στο δημαρχείο και στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα, μπορεί να πέτυχαν προσωρινά την εκκένωση του ιστορικού κτιρίου που βρίσκεται στη γωνία Αχαρνών και Χέυδεν, αλλά σε καμία περίπτωση δε σηματοδοτούν ένα “τέλος εποχής”, όπως διατείνονται τα δημοσιογραφικά sites για μια από τις μακροβιότερες καταλήψεις στέγης στην Ελλάδα .Οι αξίες της αυτοοργάνωσης και της κοινωνικής αλληλεγγύης που εδώ και 22 σχεδόν χρόνια πραγματώνονται μέσα και έξω από τους τοίχους της Βίλλας Αμαλιας έχουν ήδη σπείρει τους καρπούς τους και αποτελούν βιώματα για όλους εμάς που περάσαμε, ζήσαμε, αισθανθήκαμε κάτι από την αύρα αυτού του κτιρίου, όπως το διαμόρφωσαν όλοι αυτοί οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που επί δύο δεκαετίες συνυπάρχουν μέσα σε αυτό. Η Βίλλα με την παρουσία της σε όλους εκείνους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες, με τις μουσικές και τα πάρτυ της, την τυπογραφική της μονάδα, το καφενείο, το θέατρο, τα ξενύχτια για περιφρούρηση, την αντιφασιστική της δράση, την αλληλεγγύη σε κάθε αυτοοργανωμένο εγχείρημα και τόσα άλλα δεν έχει να φοβηθεί κανέναν Δένδια, κανέναν χρυσαυγίτη, κανέναν εισαγγελέα. Και, όπως γράφει και η ανακοίνωση της Βίλλας: “Αυτοί είμαστε. Εμείς και οι χιλιάδες διαδηλωτές, αγωνιστές, καταληψίες, απεργοί, μαχητές των δρόμων. Είμαστε οι άστεγοι και οι ανέστιοι, οι πανκς και οι αλήτες, οι χορτοφάγοι και οι φεμινίστριες, οι ξενύχτηδες και οι εργάτες, οι πένητες και οι αδικημένοι, τα θύματα του ρατσισμού και οι εκδικητές του άδικου”.
Η Βίλλα Αμαλίας είμαστε όλοι εμείς…