Ανοιχτή συνέλευση του Αυτοδιαχειριζόμενου Πάρκου Ναυαρίνου & Ζωοδόχου Πηγής, όπως κάθε 1η και 3η Τετάρτη του μήνα, ώρα 21:00, στην Τσαμαδού 15.
Ελάτε να συνδιαμορφώσουμε!
Ανοιχτή συνέλευση του Αυτοδιαχειριζόμενου Πάρκου Ναυαρίνου & Ζωοδόχου Πηγής, όπως κάθε 1η και 3η Τετάρτη του μήνα, ώρα 21:00, στην Τσαμαδού 15.
Ελάτε να συνδιαμορφώσουμε!
Ένα χρόνο ακριβώς πριν (τον Νοέμβριο του 2013) δημιουργήσαμε στο περιβόλι του πάρκου κομποστοποιητή του οποίου το πρώτο κομπόστ συλλέχθηκε και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σήμερα για τον εμπλουτισμό του χώματος του περιβολιού! Μια συλλογική προσπάθεια που αποδίδει!
Η κομποστοποίηση είναι μια φυσική διαδικασία η οποία μετατρέπει τα οργανικά υλικά σε μια πλούσια σκούρα ουσία. Αυτή η ουσία λέγεται κομπόστ ή χούμους ή εδαφοβελτιωτικό.
Η κομποστοποίηση είναι ένας πολύ άμεσος και σημαντικός τρόπος πρόληψης και ανακύκλωσης. Έχει υπολογιστεί ότι το 35% των οικιακών απορριμμάτων μπορούν να κομποστοποιηθούν.
Η ανοιχτή συνέλευση του Αυτοδιαχειριζόμενου Πάρκου Ναυαρίνου & Ζωοδόχου Πηγής ξεκινάει και πάλι από Τετάρτη 22 Οκτωβρίου και κάθε 1η και 3η Τετάρτη του μήνα, ώρα 21:00, στην Τσαμαδού 15. Ελάτε να συνδιαμορφώσουμε!
Το Σάββατο 11/10 στις 2 μμ η Λαϊκή Συνέλευση Εξαρχείων οργανώνει μικροφωνική στο Πάρκο Ναυαρίνου και στη συνέχεια καθιστική διαμαρτυρία για να φύγει η κλουβα των ΜΑΤ από την Χ. Τρικούπη.
Ας είμαστε όλοι εκεί.
Συμμετέχουμε-Στηρίζουμε
Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου
Την Τετάρτη 8 Οκτωβρίου στις 21:00, το πιο ψαγμένο σινεμά των Εξαρχείων προβάλλει ΤΑ ΧΙΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΙΛΙΜΑΝΤΖΑΡΟ. Αληθινοί χαρακτήρες και σπουδαίες ερμηνείες σε μια τρυφερή ταινία, βαθιά πολιτική και αισιόδοξη από τον Μαρσεγέζο Robert Guediguian. Απλό σινεμά “στο ύψος του καθημερινού ανθρώπου” και γνήσια συγκίνηση.
Και αυτή την Τρίτη 30/9, στις 18:00, τα μαθήματα Tai Chi συνεχίζονται στο Πάρκο Ναυαρίνου. Σε περίπτωση βροχής θα συναντηθούμε τη ίδια ώρα στην είσοδο του ΝΟΣΟΤΡΟΣ, Θεμιστοκλέους 66, ακριβώς κάτω απο την πλατεία Εξαρχείων, μια και στον φιλόξενο χώρο του θα συνεχιστούν τα μαθήματα μας τις μέρες της κακοκαιρίας.
Άνοιξη και καλοκαίρι θα είμαστε και πάλι στη Ναυαρίνου!
Η πολυβραβευμένη αργεντίνικη κωμωδία
Η ανοιχτή συνέλευση του Αυτοδιαχειριζόμενου Πάρκου Ναυαρίνου που έχει κατ’ επανάληψη υποστεί τις συνέπειες της συνεχούς παρουσίας της διμοιρίας των ΜΑΤ δίπλα του εδώ και 5 χρόνια, στηρίζει και καλεί όλους/ες μας να ενισχύσουμε τις κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών για να δοθεί τέλος στην ωμή βία της αστυνομίας ενάντια στους κατοίκους των Εξαρχείων.
Ας είμαστε όλοι/ες εκεί.
Το Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου 2009, όταν εκατοντάδες κάτοικοι των Εξαρχείων και άλλων γειτονιών κατέλαβαν το πρώην πάρκινγκ ιδιοκτησίας Τ.Ε.Ε., μετατρέποντάς το σε χώρο πρασίνου, παιχνιδιού και συνάντησης. Από την αρχή δημιουργήθηκε η ανοιχτή συνέλευση του πάρκου, όπου όλοι οι συμμετέχοντες θα συναποφάσιζαν τόσο για τη μορφή και τη λειτουργία του εγχειρήματος, όσο και για τα πολιτικά χαρακτηριστικά του. Ως αποτέλεσμα της αυτοοργανωμένης δράσης των «από κάτω», η δημιουργία του πάρκου στο έδαφος της κατάληψης ενός ιδωτικού χώρου και η προσπάθεια διαμόρφωσής του με όρους αμεσοδημοκρατικούς και αντιιεραρχικούς μέσω της ανοιχτής συνέλευσης, ήταν ήδη μια πράξη με σαφές πολιτικό στίγμα. Ένα στίγμα απόλυτα ενταγμένο στην ατμόσφαιρα και τις προσδοκίες που γέννησε η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.
Στο πλαίσιο αυτό και μέσα από τη διαδικασία της σταδιακής διαμόρφωσής του, το πάρκο προσπάθησε να αναδείξει και να συνδυάσει ευρύτερες ανάγκες και επιθυμίες της τοπικής κοινωνίας και όχι μόνο. Κήπος της γειτονιάς αλλά και χώρος πολιτικής συζήτησης και ζύμωσης, παιδική χαρά αλλά και τόπος διεξαγωγής πολιτικών – πολιτιστικών εκδηλώσεων πάντα με όρους συλλογικής διαχείρισης και αντιεμπορευματικότητας.
Η ιδιαιτερότητα του εγχειρήματος ως ανοιχτού κατειλημμένου χώρου με τέτοια πολλαπλότητα λειτουργιών, ο οποίος είναι εκτεθειμένος σε κάθε είδους συμπεριφορές που επηρεάζουν τη φυσιογνωμία του, καθιστά αναγκαίες και επιτακτικές τις προϋπόθεσεις του αλληλοσεβασμού, της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης.
Ατομικιστικές λογικές και συμπεριφορές που αντιμετωπίζουν το πάρκο ως έναν ακόμα τόπο κατανάλωσης, πεδίο ανάπτυξης αντικοινωνικών – συμμορίτικων δράσεων και πρακτικών, εμπορίας ναρκωτικών ουσιών, αλλοιώνουν τον πολιτικό χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία του εγχειρήματος, το απαξιώνουν στη συνείδηση της τοπικής κοινωνίας και το στοχοποιούν έναντι της εξουσίας και της καταστολής.
Η διακίνηση ναρκωτικών ουσιών που έχει λάβει μεγάλη έκταση σε όλο το κέντρο της Αθήνας, στην περιοχή των Εξαρχείων αλλά και στο πάρκο, είναι μία αντικοινωνική εμπορευματική δραστηριότητα, γύρω από την οποία αναπτύσσονται σχέσεις εκμεταλλευτικές και εξουσιαστικές. Όσοι λοιπόν επιλέγουν ως τρόπο βιοπορισμού και πλουτισμού το ναρκοεμπόριο, το οποίο έτσι κι αλλιώς προωθείται από τον κρατικό μηχανισμό, λειτουργούν απολύτως εχθρικά για κάθε ριζοσπαστικό πολιτικό εγχείρημα, διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό, καλλιεργούν ένα κλίμα φόβου στις γειτονιές και αποτελούν ένα διαρκές άλλοθι για την όξυνση της κρατικής καταστολής.
Ακόμη και η απλή χρήση ουσιών κάθε είδους, ενώ αποτελεί καταρχήν μία προσωπική επιλογή, συντελεί στην ακύρωση των πολιτικών χαρακτηριστικών του πάρκου, είτε δίνοντας τη λανθασμένη εντύπωση ότι όλα επιτρέπονται στο χώρο της κατάληψης, είτεαποκλείοντας άλλες ομάδες ανθρώπων (ηλικιωμένους, παιδιά κ.α.) από την ταυτόχρονη χρήση του χώρου. Για παράδειγμα η κατανάλωση μπάφων ή αλκοόλ στην παιδική χαρά απαγορεύει στους γονείς να φέρουν τα παιδιά τους σε αυτήν. Όλες οι προαναφερόμενες δραστηριότητες ταιριάζουν απόλυτα με το κυρίαρχο ατομικιστικό και καταναλωτικό πρότυπο ζωής.
Στους καιρούς της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας, οι πολιτικές των ελίτ κατεδαφίζουν κατακτήσεις και δικαιώματα, ατομικά και συλλογικά, που έχουν κερδηθεί με αιματηρούς ταξικούς αγώνες. Συνέπεια των πολιτικών αυτών είναι η εξώθηση ολοένα και μεγαλύτερων τμημάτων της κοινωνίας στην ανεργία, στην εργασιακή επισφάλεια, στην εξαθλίωση και την πείνα. Χιλιάδες αυτόχειρες, άνθρωποι χωρίς περίθαλψη, άστεγοι, εκατομμύρια άνεργοι, ραγδαία αύξηση των τοξικοεξαρτημένων. Σε αυτό το περιβάλλον παρακμής, φόβου και πλήρους απουσίας προοπτικής, μέρος των καταπιεσμένων εκτρέπεται σε πράξεις κοινωνικού κανιβαλισμού και συμπεριφορές ρατσιστικές και μισαλλόδοξες. Παράλληλα αναπτύσσονται ποικιλώνυμες μαφίες και φασιστικές – νεοναζιστικές συμμορίες που εκμεταλλεύονται την ανασφάλεια της κοινωνίας.
Απέναντι σε αυτό το ζοφερό παρόν, αναδύεται ως αντίπαλο δέος ένα ριζοσπαστικό κίνημα με χειραφετητικές πρακτικές ανυπακοής, και αμεσοδημοκρατικές, αυτοοργανωμένες αντιθεσμίσεις των «από κάτω» όπως καταλήψεις, λαϊκές συνελεύσεις καιαυτοοργανωμένες δομές. Οργανικό κομμάτι αυτού του κινήματος είναι και το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο με την ανοιχτή συνέλευσή του. Ως τέτοιο το υπερασπιζόμαστε, διαμορφώνοντάς το ως έναν ανοιχτό κοινωνικό χώρο, όπου συνυπάρχουν ντόπιοι/-ες και μετανάστες/- ριες, ηλικιωμένοι/-ες και παιδιά, γείτονες/-ισσες, νέοι και νέες. Ως έναν τόπο όπου σπάμε την κυριαρχία του τσιμέντου, εισάγουμε τη βλάστηση μέσα στην πόλη, εμπλουτίζουμε τη βιοποικιλότητα της περιοχής και διαμορφώνουμε την αρχιτεκτονική του. Ταυτόχρονα δημιουργούμε ένα πεδίο πολιτικών και κοινωνικών διεργασιών.
Για να συνδιαμορφώσουμε, λοιπόν, το παρόν και το μέλλον του πάρκου, σας καλούμε από 1/10/14 κάθε Κυριακή, μετά τις 11.30 το πρωί σε συμμετοχή στις εργασίες διαμόρφωσης και καθαριότητας, στην καλλιέργεια της αλληλεγγύης, του συλλογικού πνεύματος και του αλληλοσεβασμού.
Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου
Η Λαϊκή Συνέλευση Εξαρχείων συμφωνεί και προσυπογράφει το κείμενο του Αυτοδιαχειριζόμενου Πάρκου Ναυαρίνου και θα το στηρίξει / περιφρουρήσει με την παρουσία της
Αυτή την Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου στις 21:00 στο Αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου θα προβληθεί η βραβευμένη το 1985 με Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (Αργεντινή) και ελάχιστα παιγμένη στην Ελλάδα “ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ” του Λουίς Πουέντζο.
Ραντεβού και πάλι την Τετάρτη στις 21:00 στο Πάρκο Ναυαρίνου για ακόμη μία προβολή ταινίας :
«Οι εντιμότατοι φίλοι μου»
Μια παρέα πέντε αμετανόητων πλακατζήδων, παρότι έχει περάσει τα 50, συνεχίζει με το ίδιο νεανικό πάθος να σκαρώνει φάρσες. Αγαπημένο τους θύμα ο αφελής συνταξιούχος Ρίγκι, τον οποίον βάζουν, μεταξύ άλλων, να συμμετάσχει σε ανύπαρκτη ληστεία της Μαφίας.
Πικρή σάτιρα της αστικής κοινωνίας και των δομών της εξουσίας που τη στηρίζουν, το “Εντιμότατοι φίλοι μου” είναι από τα καλύτερα και τελευταία δείγματα της ιταλικής κωμωδίας, που στη δεκαετία του ’60 και μέχρι τα μέσα του ’70 δημιουργούσε “σχολή”. Όλες οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές.
Σκηνοθεσία: Mario Monicelli
Σενάριο : Leonardo Bienvenuti, Piero De Bernardi, Pietro Germi, Tullio Pinelli
Ηθοποιοί: Ugo Tognazzi, Gastone Moschin, Phillippe Noiret, Dullio Del Prete. Όλγα Καρλάτου
Η “Μαύρη Τσαρίνα” επιστρέφει στην Αθήνα για δυο μόνο παραστάσεις, πριν ξαναπάρει τα βουνά:
Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου: Κατάληψη “Στρούγκα” Δεκελείας 116, Ν. Φιλαδέλφεια. Ώρα:21:00. Είσοδος ελεύθερη-έξοδος αμφίβολη.
Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου: Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής, Εξάρχεια. Ώρα:21:30. Είσοδος ελεύθερη-έξοδος αμφίβολη.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
900 μ.Χ: Ο τσάρος Βλαδίμηρος έχει ερωτευτεί τη σκλάβα του Νάρδα και για να της αποδείξει την αγάπη του, της παραχωρεί για μία μέρα την εξουσία της αυτοκρατορίας του.
Πρόκειται για μια παράσταση αφήγησης ενός μεσαιωνικού παραμυθιού με ζωντανή μουσική.
«Η Μαύρη Τσαρίνα» είναι ένα διήγημα του Λεοπόλντ Φον Ζάχερ-Μαζόχ που γράφτηκε το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και που συμπεριλήφθηκε στη συλλογή διηγημάτων του που κυκλοφόρησε στα ελληνικά με τίτλο «Σκληροί Έρωτες».
Το έργο αναφέρεται στις σχέσεις εξουσίας που αναπτύσσονται στην ερωτική σχέση του τσάρου Βλαδίμηρου με τη σκλάβα του Νάρδα. Ένα παιχνίδι κυριαρχίας που οδηγεί στην ανατροπή ακόμα και της πολιτικής εξουσίας, όταν η Νάρδα αποκτά τον απόλυτο έλεγχο της ρωσικής αυτοκρατορίας για μία μέρα.
Αφηγούνται:
Ντίνα Μαυρίδου (+κρουστά)
Δημήτρης Μητσόπουλος (+μπαλαλάικα)
Μαρίνος Μουζάκης (+κιθάρα)
Σκηνοθεσία-στίχοι τραγουδιών: Μαρίνος Μουζάκης
Μουσική: Ειρήνη Τηνιακού
Κοστούμια: Μαρία Μαρκοπούλου
Οργάνωση παραγωγής: Ντίνα Μαυρίδου
Υποστήριξη παραγωγής: Χριστίνα Χριστοδούλου, Ηρώ Κατσιφλώρου
Δραματουργική επεξεργασία-παραγωγή: Τσιριτσάντσουλες 2014
Στο ” Ξενοδοχείο GRAND BUDAPEST” με το ιδιαίτερο κινηματογραφικό του ύφος, ο Γουές Άντερσον στήνει μια απίστευτη περιπέτεια, με συνεχείς ανατροπές, δηλητηριώδες χιούμορ και εικόνες, που η μια είναι πιο απρόσμενη από την άλλη, και μας ταξιδεύει στην Ευρώπη του πρώτου μισού του 20ου αιώνα.
Στο ξενοδοχείο του τίτλου θα συμβούν μερικά εκπληκτικά γεγονότα, δυο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, αρκετές τραγωδίες και μια απίστευτη καταδίωξη.
Δεν είναι, όμως, οι πραγματικοί Παγκόσμιοι Πόλεμοι έτσι όπως τους γνωρίζουμε από την ιστορία. Ο Άντερσον έφτιαξε μια αλληγορική ιστορική εποχή, με μια φασιστική δικτατορία και μια μεταπολεμική κομμουνιστική περίοδο, οι οποίες, χωρίς να κατονομάζονται, ερμηνεύουν την πολιτική κατάσταση της Ευρώπης.
Ρέιφ Φάινς, Έντουαρντ Νόρτον, Γουίλιαμ Νταφόε, Τζουντ Λο, Όουεν Ουίλσον, Λία Σεϊντού, Μπιλ Μάρεϊ, Άντριεν Μπρόντι, Τίλντα Σουίντον, Τζεφ Γκόλντμπλουμ, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Τομ Ουίλκινσον είναι το εντυπωσιακό καστ της ταινίας. Όμως η αποκάλυψη σε επίπεδο ερμηνείας είναι ο νεαρός Τόνι Ρεβολόρι, ο οποίος έχει καταγωγή από την Γουατεμάλα και παίζει τον βοηθό του Ρέιφ Φάινς.
Αργυρή Άρκτος σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Βερολίνου για έναν Γουές Άντερσον που ξαναδιαβάζει, σ΄ αυτή την παραμυθένια σάτιρα, τον Στέφαν Τσβάιχ με σουρεαλιστική διάθεση.
Κάθε Τρίτη στις 18:00, ξεκινώντας από τις 9 Σεπτεμβρίου, εφ΄όσον ο καιρός το επιτρέπει, το Πάρκο Ναυαρίνου θα έχει τη χαρά να φιλοξενεί μαθήματα Tai Chi με τον Φοίβο Αβούρη. Τα μαθήματα μπορούν να τα παρακολουθήσουν άτομα κάθε ηλικίας είτε έχουν προηγούμενη εμπειρία είτε όχι και γίνονται με ελεύθερη συμμετοχή.
Τι είναι το Ται τσι τσουάν;
Το Ται τσι τσουάν είναι µια Κινέζικη εσωτερική πολεµική τέχνη, που στηρίζεται πάνω στις αρχές της χαλάρωσης και της απαλότητας τόσο στην εξάσκηση της όσο και στην καθηµερινή ζωή. Η εκπαίδευση στο Ταιτσι τσουάν αναπτύσσει εσωτερική δύναµη και αρµονία µέσω του συντονισµού και της χαλάρωσης του Νού και του Σώµατος. Λέγεται ότι το Ται τσι τσουάν δηµιουργήθηκε πριν από 700 χρόνια περίπου από τον Ταοϊστη µοναχό Τσανγκ Σαν Φένγκ. Οι αρχές του σχηµατίστηκαν εδώ και 2500 χρόνια από τον Λάο Τσέ, το ιδρυτή του Ταοϊσµού, στο βιβλίο του Ταο Τε Τσίνγκ και είχαν εκφραστεί χιλιάδες χρόνια πριν από αυτό, στο βιβλίο του Ι τσίνγκ. Υπάρχουν λίγα αποµείνοντα γραπτά γνωστά ως Κλασσικά κείµενα του Ται τσι. Ο Ταοϊσµός παρέχει µια φιλοσοφία ενώ το Ται τσι τσουάν παρέχει µια πρακτική µέθοδο όπου θέτει τις Ταοϊστικές αρχές σε εφαρµογή.
Το Ται τσι τσουάν εξελίχθηκε σε µια σειρά απαλών και ήρεµων κινήσεων.
Όλες οι κινήσεις είναι κυκλικές και συνεχείς. Αυτό επιτυγχάνεται χρησιµοποιώντας την πρόθεση,και όχι τη µυϊκη δύναµη. Η συνείδηση παράγει την πρόθεση, η οποία κινεί το τσι (ζωτική ενέργεια). Όταν το τσι κινείται, οι κλειδώσεις εκτείνονται όπως όταν φυσάς µέσα σε ένα λαστιχένιο σωλήνα. Έτσι το τσι κινεί το σώµα.
Στα εσωτερικά όργανα γίνεται ένα ήπιο µασσάζ και η ροή του αίµατος, οι σύνδεσµοι, οι τένοντες και τα οστά δυναµώνουν. Το τσι συγκεντρώνεται και κυκλοφορεί ελεύθερα µέσα στο σώµα.
Το Πάρκο Ναυαρίνου, το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και η ΑΚΤΙΒΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΟΥ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΥ
(http://theatreoftheoppressedgreece.wordpress.com)
σας προσκαλούν στη συμμετοχική παράσταση Θεάτρου Φόρουμ
«Μικρές σκηνές καθημερινής βίας ΙΙ: Μπορεί να μη γίνει και τίποτα…»
Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014 στις 8.30, στο Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου & Ζωοδόχου Πηγής στα Εξάρχεια.
Στην παράσταση θα παρευρεθεί μια από τις σημαντικότερες εκπαιδεύτριες της μεθόδου του Θεάτρου του Καταπιεσμένου στον κόσμο, η Barbara Santos, που έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Βία, αναδυόμενος φασισμός, ομοφοβία, ρατσισμός, κλιμακούμενες εντάσεις στην καθημερινότητα μιας γειτονιάς μιας σύγχρονης ελληνικής πόλης αποτελούν το πλαίσιο στο οποίο εκτυλίσσεται η παράσταση. Φόβος ως συνέπεια όλων των παραπάνω και απόπειρες αντίδρασης σε αυτόν συνθέτουν τη δράση. «Τι κάνουμε;» είναι το ερώτημα που τίθεται στους θεατές, οι οποίοι καλούνται να αλλάξουν τη ροή της παράστασης και να δοκιμάσουν στην πράξη τις προτάσεις τους.
«Είμαστε όλοι ηθοποιοί: το να είσαι πολίτης δεν σημαίνει ότι ζεις σε μια κοινωνία, σημαίνει ότι την αλλάζεις.» (Βoal, 2009)
Σπονδυλωτή ταινία με εννέα ιστορίες, εμπνευσμένες από την ομώνυμη συλλογή διηγημάτων του Κάρβερ που διασταυρώνονται ή εφάπτονται η μία της άλλης και αποτελούν μια ψυχογραφία της ζωής στη Νότια Καλιφόρνια.
Η αφήγηση σε αυτή την ανατρεπτική ταινία λειτουργεί ελλειπτικά, περιγράφει με πολύ σύντομο τρόπο, ευστοχία και πικρό χιούμορ κοινωνικές καταστάσεις που στο τέλος ενώνονται και γίνονται μία μεγάλη ιστορία που θα μπορούσε να είναι και η Ιστορία…
Παίζουν:Τιμ Ρόμπινς, Άντι Μακ Ντάουελ, Τζακ Λέμον, Τομ Γουέιτς, Μπρους Ντέϊβινσον, Τζην Κάσσιντυ, Τζούλιαν Μουρ, Μάθιου Μοντίν, Τζένιφερ Τζέισον Λι, Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, Μάντλιν Στόου, Λίλι Τέιλορ, Λίλι Τόμλιν κ.α.Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Άλτμαν. Σενάριο: Ρέιμοντ Κάρβερ-Ρόμπερτ Άλτμαν
Η ταινία βραβεύτηκε με το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ της Βενετίας.